Klinische Neuropsychologie H5. Herstel En Behandeling

enig spontaan herstel plaats, waarbij de mate waarin dit gebeurt afhangt van de ernst en de vorm van het hersenletsel.

Desondanks houdt het merendeel van de patiënten blijvende neuropsychologische stoornissen, die ingrijpende gevolgen kunnen hebben voor hun dagelijks leven.

de ernst en de vorm van het hersenletsel.

De meeste kennis over het herstel betreft het cognitief functioneren; over herstel van emotionele en gedragsmatige veranderingen is minder bekend. Het cognitief functioneren kan duidelijk verminderen als gevolg van een hersenletsel, zowel op korte termijn als op langetermijn.

Na ongeveer een jaar lijkt voor het merendeel van de patiënten het herstel in de vorm van regeneratie van hersenweefsel ten einde gekomen te zijn, zodat er gesproken kan worden van een neurologische eindtoestand.

Desondanks kunnen patiënten ook na die termijn nog verbeteren in hun gedragsmatig functioneren. Deze verbetering ontstaat doordat patiënten in de loop van de tijd beter leren omgaan met hun stoornissen.

ook na die termijn nog verbeteren in hun gedragsmatig functioneren. Deze verbetering ontstaat doordat patiënten in de loop van de tijd beter leren omgaan met hun stoornissen.

Direct

Indirect

Een direct neurologisch symptoom is een verlies van of verandering in gedrag of mentale processen die het rechtstreeks gevolg is van schade aan een functioneel hersensysteem.

Een indirect symptoom is de poging van de patiënt om met een dergelijke verandering om te gaan.

Deze manier van coping wordt uiteraard mede bepaald door het premorbide functioneren, de coping vaardigheden van de patiënt en de ondersteuning uit de sociale omgeving.

Aansluitend bij deze indeling zijn er binnen de neuropsychologische revalidatie twee stromingen te onderscheiden, die herstel beogen op een van beide niveaus. Dit betreft de restauratieve stroming (neurologisch) en de compensatoire stroming (psychologisch).

-Een direct neurologisch symptoom is een verlies van of verandering in gedrag of mentale processen die het rechtstreeks gevolg is van schade aan een functioneel hersensysteem.

-Een indirect symptoom is de poging van de patiënt om met een dergelijke verandering om te gaan.

Deze manier van coping wordt uiteraard mede bepaald door het premorbide functioneren, de coping vaardigheden van de patiënt en de ondersteuning uit de sociale omgeving.

Aansluitend bij deze indeling zijn er binnen de neuropsychologische revalidatie twee stromingen te onderscheiden, die herstel beogen op een van beide niveaus. Dit betreft de restauratieve stroming (neurologisch) en de compensatoire stroming (psychologisch).

het premorbide functioneren, de coping vaardigheden van de patiënt en de ondersteuning uit de sociale omgeving.

Aansluitend bij deze indeling zijn er binnen de neuropsychologische revalidatie twee stromingen te onderscheiden, die herstel beogen op een van beide niveaus. Dit betreft de restauratieve stroming (neurologisch) en de compensatoire stroming (psychologisch).

-de restauratieve stroming (neurologisch) en

-de compensatoire stroming (psychologisch).

de gevolgen van een hersenbeschadiging op jongere leeftijd beter herstellen dan die van een beschadiging op volwassenleeftijd.

Met andere woorden, hoe eerder een letsel ontstaat, hoe groter de kansen op herstel.

Onderzoek heeft dit nog niet kunnen bevestigen, hoewel de theorie wel populair is.

Andere onderzoekers hebben vastgesteld dat kinderen juist slechter herstellen dan volwassenen. De auteurs gebruiken hiervoor zelfs de term double hazard, daarbij duidend op de slechtste prognose hebben bij jongere dan bij vergelijkbare oudere kinderen. Een ander punt is dat bij jonge kinderen het ontbreken van executieve functies minder opvalt dan bij volwassen mensen. Dit wordt het growing into defict genoemd.

het ontbreken van executieve functies minder opvalt dan bij volwassen mensen.

Dit wordt het growing into defict genoemd.

het minder opvallen van ontbreken van executieve functies bij kinderen.

de restitutieve reconnectie:

na een letsel zouden neuronen in aanpalende gebieden van de beschadigde delen snel nieuwe verbindingen aanleggen om verloren gegane verbindingen te vervangen.

Alhoewel na hersenletsel altijd een zeker herstel optreedt, kunnen sommige beschadigingen door hun aard of ernst neurale circuits zodanig aantasten dat de reconnectie en het daarbij horend herstel ernstig belemmerd worden. Daarom kunnen sommige cognitieve beperkingen chronisch worden

de reconnectie en het daarbij horend herstel ernstig belemmerd worden. Daarom kunnen sommige cognitieve beperkingen chronisch worden

verschillende niveaus van leerbaarheid te onderscheiden.

Bij leren denken we natuurlijk in eerste instantie aan het geheugen, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen het declaratief geheugen (er is kennis verworven) en het procedureel geheugen (er is een vaardigheid geleerd).

Het feit dat geleerd gedrag in eerste instantie sterk afhankelijk is van de context staat bekend als state dependent learning:

geleerd gedrag zal gemakkelijker vertoont worden wanneer de toepassingscontext sterkere overeenkomsten vertoont met de aanleercontext.

state dependent learning:

geleerd gedrag zal gemakkelijker vertoont worden wanneer de toepassingscontext sterkere overeenkomsten vertoont met de aanleercontext.

1. Stoornissen: betrekking op de functie van een orgaan.
2. Beperkingen: gevolgen van stoornissen op persoonsniveau
3. Handicaps: aantasting van maatschappelijk functioneren als gevolg van een stoornis & beperking.

De ICDH is een hiërarchisch model, en niet strikt causaal.

- Functioning:

betrekking op lichaamsfuncties, activiteiten & participatie.
- Disability:

stoornissen in functies, beperkingen in activiteiten & participatie.

De ICF brengt zowel omgevingsfactoren als persoonlijke factoren in kaart.

1. Omgevingsaanpassing: leervermogen uiterst gering. Verandering volledig bewerkstelligd vanuit de fysieke en sociale context.
2. S-R- conditionering: gedrag beïnvloeden d.m.v. conditionering.
3. Vaardigheidstraining: verbeteren van de vaardigheden
4. Strategietraining: aanleren van compensatie strategieën. Meer inbreng van individu.
5. Cognitieve cyclus: wijze waarop gezond individu in staat is zelf leerdoelen te stellen en uit te voeren.

training gericht moet zijn op het herstel (restauratie) van de beschadigde cognitieve functie en de onderliggende hersenstructuur.

Binnen het restauratieve model is het uitgangspunt dat de beschadigde hersenfunctie middels training weer kan herstellen, dergelijke trainingen worden aangeduid met de term functietraining. Van oudsher wordt hierin gebruik gemaakt van een zogenaamde repeated practive approach. Door de patiënt herhaaldelijk eenzelfde taak te laten uitvoeren wordt de beschadigde cognitieve functie sterker.

de beschadigde hersenfunctie middels training weer kan herstellen, dergelijke trainingen worden aangeduid met de term functietraining.

Van oudsher wordt hierin gebruik gemaakt van een zogenaamde repeated practive approach. Door de patiënt herhaaldelijk eenzelfde taak te laten uitvoeren wordt de beschadigde cognitieve functie sterker.

repeated practive approach.

Door de patiënt herhaaldelijk eenzelfde taak te laten uitvoeren wordt de beschadigde cognitieve functie sterker.

de beschadiging irreversibel is, maar dat de gevolgen daarvan zo veel mogelijk gecompenseerd moeten worden door het inzetten en in benutten van de intacte functies en mogelijkheden van de patiënt.

het aanleren van een specifieke activiteit door gebruik te maken van intacte leerprocessen.

Wanneer patiënten over voldoende intacte executieve vaardigheden beschikken, is een strategietraining een mogelijke optie.